ઉર્મિલા હવે આ ડાયરીના રહસ્યમય સંકેતોને ઉકેલવા માટે વધુ આતુર હતી. દરરોજ તે પોતાના નિત્યક્રમને પૂરો કરીને પુસ્તકાલયમાં આવી બેસતી. ડાયરીના પાનાં ખૂબ જૂનાં, પીળાશ પડતાં અને સમયના હિસાબે ફાટી ગયેલા હતા. એમાં ઉલટા સીધા અક્ષરોમાં કંઈક લખાયું હતું, જેની ભાષા અડધો સમય તેની સમજથી બહાર હતી. એમાંથી ક્યાંક પ્રાચીન ભારતીય શિલાલેખોની છબી દેખાતી હતી, તો ક્યાંક દગડ અને વેલાઓના ચિત્રો.પ્રથમ પાંચ પાનાં કંઈક સરળ લાગ્યાં, પણ પછીના પાનાં એના માટે ચકમકીવાળા હતા. કેટલાક પાનાં પર એ જાણે કોડ લખાયેલાં હોય એવા સંકેતો હતા. એ બધું ઊંડે ઊંડે એક અનોખું વારસો છુપાવી રહ્યું હતું, પણ ઉર્મિલાને જાણે એમ લાગતું હતું