તેઓ કારમાંથી બહાર આવ્યા ત્યારે, સામાન બહાર કાઢતી વખતે તેઓએ કારના ટાયર પર અને નીચેની બાજુએ લોહીના નિશાન જોયા...બધાં થોડીવાર એકબીજા સામે જોઈ રહ્યાં...અને...મોહનભાઈએ મૌન તોડ્યું અને કહ્યું: ચાલો બધા, અંદર જઈએ...મોહનભાઈએ ફી ચૂકવી દીધા બાદ ડ્રાઈવરે કાર પલટી નાખી અને થોડી જ સેકન્ડોમાં અદૃશ્ય થઈ ગયો.બધા ઘર તરફ ચાલવા લાગ્યા...બાળકોએ પહેલીવાર ગામ જોયું તેથી તેઓ ઉત્સાહિત થઈ ગયા અને તેઓ આજુબાજુ જોવા લાગ્યા..તેમણે જમીનની મધ્યમાં એક મોટું ઘર જોયું જેમાં આજુબાજુ બે વૃક્ષો હતા, બગીચો, ફૂલો, અને તેઓએ સંધ્યાબેનને ઉભેલા જોયા; તેમના સ્વાગત માટે બહાર.સંધ્યાબેન અને સાવિત્રીબેને એકબીજાને ગળે લગાવ્યા જેમ બે બહેનો ઘણા સમય પછી મળ્યા..સંધ્યાબેને વિપુલભાઈના આશીર્વાદ