ધક-ધક...ધક-ધક...ધક-ધક........ હ્રદય જોર જોરથી ફલાંગો મારતું હતું. રાહ જોતાં અધીરી બનેલી મોટી મોટી આંખો ઘડિયાળ તરફ તાકી રહી હતી. માસૂમ દેખાતાં ચહેરાં પર હલચલ સાફ ઝલકી રહી હતી. છતાં પણ એ ચહેરો જોતાં જ મન આકર્ષાય તેટલું નુર ટપકી રહ્યું હતું. કોઇકની ઝંખતી હાજરીથી હવે તો હોઠ બીડાય રહ્યા હતાં. પવન પણ જાણે રમત કરતો હોય તેમ ધીમી ઝડપે તેનાં લાંબા ખુલ્લા વાળમાંથી પસાર થઈ જતો. હવામાં ઉડતી લટ ને સંભાળવા ઉઠતો કોમળ હાથ એ પળને શોભી રહ્યો હતો. ટીક-ટીક...ટીક-ટીક...ટીક-ટીક..... સમય જાણે ત્યાં જ થંભી ચૂક્યો હોય તેમ રાહ જોવાતી ઘડી વીતી જ નથી રહી.