પણ બાપું! ડોસાની આંખમાં આંખ પરોવી મરિયમે સવાલ છેડ્યો: શા માટે આપે મારા પત્રનો ઈંતજાર ખતમ કરી દીધો હતો? શું મરિયમ પરથી ભરોસો ઊતરી ગયો હતો? કે એકની એક દીકરુને મરેલી માની લીધી હતી? ના ના, દીકરા! અલીડોસા મરિયમને હંમેશા દીકરા કહીને જ સંબોધતા. હું તને- મારા જીગરજાન દીકરાને શીદ વસરી શકું? ને ક્યાં કારણે મરેલી માનું? પણ સાચું કહું દીકરી? પેલા પોસ્ટઓફિસના અધિકારીઓ મારી મજાક ઊડાવતા હતાં. મારી તો ઠીક, પણ મારા રુક્ષ ઘડપણની પણ આબરૂ કાઢતા હતાં. બસ, દીકરી! એટલે જ.