Manapasun Panaparyat book and story is written by Sadhana v. kaspate in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Manapasun Panaparyat is also popular in नियतकालिक in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
मनापासून पानापर्यंत - कादंबरी
Sadhana v. kaspate
द्वारा
मराठी नियतकालिक
लिहायला मी लेखक नाही..पण हो मला लिहायला आवडतं.व्यक्त व्हायला आवडतं.जेव्हा आपण संभाषणातुन व्यक्त होतो, तेव्हा बर्याच शक्यता असतात. जसे की ऐकणारी व्यक्ती दुर्लक्ष करु शकते, बोलण्याला कंटाळु शकते किंवा ती व्यक्ती समजुन घ्यायला कमी पडु शकते.कधी आपण समजवण्यास कमी पडू शकतो.पण, पान आणि पेन यांच माञ उलट आहे. काहीही लिहा, कितीही लिहा. ते कंटाळत नाहीत, दुर्लक्ष करत नाहीत. ते ऐकुन घेतात आपण थकेपर्यंत.. उलट प्रतिप्रश्न न करता.
'अमर्यादपणे व्यक्त होण्याचं माध्यम म्हणजे लिखाण !' लिहील्या जाणाऱ्या प्रत्येक शब्दातील भावना ते हळुवारपणे जपतात.अगदी भावनीक ओळी लिहीताना ओघळले जाणारे अश्रु , कागद आणि शाई अलगद टिपुन घेतात. आणि वाळलेले डाग.. हळव्या आठवणी देतात.
मनात येणारे असंख्य विचार..पडणारे प्रश्न, आजुबाजुला घडणाऱ्या घटनांनी मनाच्या पटलावर निर्माण होणारे विचारांचे विवर..संभ्रमाचा गोंधळ..जर तर च्या शक्यता, कल्पनेचा मोह यांनी लिहायला प्रवृत्त केलं. आणि लिहीता लिहीता एक एक पान वाढत गेलं. कधी लेखाच्या स्वरुपात , कधी ललित.. कधी लघुकथा तर कधी कुठल्या प्रकारात. या लिखाणाच्या प्रवासात एक विचार , एक ओळ, एक कविता , एक विषय , एक लेख , एक कथा..ते एक पुस्तक. मला हा एक प्रवास वाटतो. मला बदलणारा..स्वतःची स्वतःला ओळख करुन देणारा...' मनापासुन.. पानापर्यंत ' पोहोचलेल्या माझ्या विचारांचा..शब्दांचा..प्रवास !
जिवंत असताना सुख द्या पितृपक्ष सुरु असल्यामुळे पिञ जेवु घालण्याचा विधी सर्वञ चालु होता. सुहासच्या घरी सुद्धा तोच कार्यक्रम चालु होता. बरीच पाहुणे मंडळी आली होती. त्याच्या आजोबांना जावुन १ वर्ष झालं असेल. आजोबांच्या फोटो ला टवटवीत फुलांचे हार ...अजून वाचाहोते. सुंगधी अगरबत्ती , दिवा बाजुला तेवत होते. तेवढ्यात एक सुंदर सजवलेले पंचपक्वानाच ताट घेवुन सुहासची आई फोटोजवळ आली. फोटोला अन्न चढवु लागली. १० वर्षाच्या सुहास ला हे सर्व फार कुतुहलात्मक होतं. त्याने न राहुन विचारलं. सुहास - आई हे काय करतेस ? आई - बाळा , तुझ्या आजोबांच्या आवडीचे सर्व पदार्थ बनवलेत, त्यांना जेवु घालण्यासाठी . त्यामुळे त्यांच्या आत्म्याला तृप्ती
ट्रँव्हलसचा जन्म आगळ्या वेगळ्या ट्रँव्हलसची निर्मिती, कल्पना ने केली होती. आज त्याच ट्रँव्हलस एंजन्सीचा उद्घाटन समारंभ आहे. लोकांची भरपुर गर्दी झाली आहे. स्ञी - पुरुष दोघेही तेवढ्याच संख्येने उपलब्ध आहेत. आगळ्या वेगळ्या ट्रँव्हलसची आगळी वेगळी न्युज छापण्यासाठी मिडीया देखील ...अजून वाचाआहे . बराचवेळच्या प्रतिक्षेनंतर कल्पना ने स्वतः रिबीन कापुन, स्वतःच्या स्वप्नांच दालन सर्वांसमोर खुल केल. सर्वांना उत्सुकता लागली होती या ट्रँव्हलसच्या जन्माची कहानी ऐकण्याची . जास्त वेळ न घेता मिडीयाने प्रश्न विचारायला सुरुवात केली. पञकार - मँडम, ही ट्रँव्हलस खास महिलांकरिता आहेच , पण यातील सर्व वर्कर सुद्धा लेडिजच आहेत . एक स्ञी ड्रायव्हर राञभर जागुण लातूर ते पुणे ट्रँव्हलस
युगा ... एक परिवर्तन ! प्रणव पेपर वाचत बसला आहे. त्याची बायको शेफाली आणि १० वर्षाची मुलगी शिखा कम्प्युटर समोर बसुनकाहीतरी करत आहेत.शिखा - पप्पा मी फेसबुकवर अकाऊंट काढु ?प्रणव - हो बेटा काढ पण फोटो टाकु नको..शिखा - ...अजून वाचा?प्रणव - चांगल नसत शिखा - काँलेज ला असताना , एका मुलीने लग्नाला नकार दिला म्हणुन तिचे अश्लिल फोटो तुम्ही गुगलवर टाकले होते, ते चांगल होत का ?प्रणव - ......,..,..प्रणव दचकलाच. झटकन मान वळवुन त्याने तिच्याकडे बघितले. अचानक भयाण शांतता पसरली. डोक्यामध्ये वारंगोंगाव तसे विचार गोंगु लागले . कोणीतरी कानाखाली मारावी तसा चेहरा लालबुंद झाला. डोळे सैरभैर फिरायलालागले . तो
माणुसकीच खरा धर्म ... जुना पुणेरी वाडा. जानकीबाई देशपांडे शुद्ध ब्राम्हण . आजच्या या काळातही जानकीबाई नवारी काष्ठा , नाकात नथआणि कपाळी चंद्रकोर , अंबाडा , हातभर बांगड्या असाच पेहराव करत. त्यांना सर्व काही सोवळ्यात करायचीसवय होती. हल्ली त्यांची ...अजून वाचाखराब असल्यामुळे त्यांना काम करण्यासाठी मोलकरीन ची आवश्यकता भासतहोती. पण त्यांच्या प्रथा आणि नियमांना कंटाळुन कुठलीच मोलकरीन काम करण्यास तयार नव्हती. जानकीबाईओसरीवर वाती वळत बसल्या होत्या . तेवढयात त्यांचा शेजारी सदानंद आला.' काकू एक मोलकरीन मिळाली आहेपण ती मुसलमान आहे चालेल का ? 'जानकीबाई नकार दर्शवणार तेवढ्यात त्यांना घरातील सर्व पसारा आठवलाआणि स्वतः च दुखण आठवलं व त्यांनी
भुंडी कोवळा सूर्य कोवळी किरणे फेकत होता. सूर्यकिरणांमुळे हिरवा सडा आपसुकच पिवळसर पडत होता. 12वर्षाचा सुऱ्या, चुलीवरील भगुन्यातील पाणी अंघोळीसाठी उपसत होता. सुऱ्याची आजी तुळशीला पाणी घालतहोती. सुऱ्याची आई चुलीच्या घरात पोतरा लावत होती. सुऱ्याने बकेट उचलुन न्हानी च्या ...अजून वाचाअसलेल्यादगडाजवळ ठेवली. तो अंघोळ करु लागला.तेवढ्यात त्याची आई रागाने ओरडली, 'त्या भगुन्यात पाणी कोणवतायचं?' सुऱ्याअंगावर पाणी ओततच बोलला, 'आयव.... र्हायलं वत्तो..!' एवढ बोलुन सुऱ्यातोंडाला , अंगालाफसाफसा साबण लावू लागला. आज्जी तुळशीला फेर्या घालु लागली. फेर्या घालत घालत आज्जी सुऱ्या बघुन हसुलागली आणि स्वतःशीच पुटपुटली 'नुस्त माकडावानी साबण लावतया..' तेवढ्यात आई चुलीच्या घरातुन बाहेरअंगणात आली. सुऱ्याला दगडावर बसुन अंघोळ करताना बघुन