કેટ-કેટલું આપ્યું છે મને આ શહેરે અને કેટલું ગુમાવ્યું પણ છે મેં આ શહેર માં ...એ મને આ શહેર માં તો મળી હતી અને એને છોડી જવાનો નિર્ણય પણ મેં આ શહેર માં જ લીધો હતો એને છોડી ને જવા પછી આ શહેર મારુ છૂટી ને હંમેશા માટે એનું થઈ ગયું ...
એને સૌપ્રથમ મેં આ શહેર માં કૉલેજ માં જોઈ હતી.. જયારે એ આ શહેર માં નવી જ આવી હતી અને મારી કોલેજ માં એડમિશન લીધું હતું.. હું એનો સિનિયર હતો જયારે એ આવી એના પેલા જ આ શહેર મને અપનાવી ચૂક્યું હતું.....હું ગામડે થી ભણવા માટે શહેર માં આવ્યો હતો પણ ઘણા વરસ શહેર માં રહેવાથી શહેર એ મને અપનાવી લીધો હતો. અને મેં પણ શહેર ને ...
રોજ કોલેજ માં એને જોયા કરતો જોવા માં ને જોવા માં એક વરસ નીકળી ગયું ..પણ ત્યાં સુધી બસ એ મને ગમતી અને આંખો ને એને જોવાનું...
પણ વેકેશન માં જયારે એને એક લગન માં ટ્રેડિશનલ કપડાં માં જોઈ ત્યારે એક સમય સુધી તો એના પર થી નજર જ નોતી હટતી ...એ ગરબા રમી રહી હતી ત્યારે એકદમ સ્વર્ગ ની અપ્સરા લાગતી હતી એ આ દુનિયા નો હિસો જ નોતી લાગતી બિલકુલ મારી જેમ જાણે મારો જ કોઈ હિસ્સો હોય...
અમે પહેલી વખત આ શહેર માં જ મળ્યા હતા અને ધીરે ધીરે મળવા લાગ્યા એકબીજાને જાણવા લાગ્યા જયારે એને ઓળખી ગયો ત્યારે ખબર પડી હું જેટલું વિચારતો હતો એના કરતા પણ એ વધારે સારી હતી ...એનું દિલ માસુમ હતું એ પ્યારી હતી ...અને ખબર મને ખબર પડી કે એ પણ મારા બાજુ ના ગામ ની હતી ...અમારા બેય ની CAST પણ એક જ હતી ..
હું એને મળ્યા પછી વિચારતો ભગવાન માણસ ની ખરાબીઓ જોઈને કંટાળ્યા હશે ત્યારે જરાય ખરાબ ના હોય જેના દિલ માં જરાય ખોટ ના હોય એવું કઈ સર્જન કરવાનું વિચાર્યું હશે ... જેનું દિલ પવિત્ર હોય ત્યારે ભગવાને એને બનાવી હશે....
હું પણ એને મેળવી ને ગર્વ અનુભવતો!!
એ એટલે કોણ ? મારી રાધા....છોકરી ના રૂપ માં કોઈ દેવી .જેના દિલ માં જરાય પાપ નથી .જેનું દિલ એકદમ માસુમ કોમળછે પવિત્ર છે નાના બાળક જેવું..જેમાં ભગવાન વસે છે ...
SHE HAS A BEAUTIFUL SOUL !
HER PRETTY LOOK IS BONUS FOR ME!!
અમારી પ્રેમ કહાની આ શહેર માં જ ચાલુ થઇ હતી ...અમારું પ્રેમ કરવું, હસવું , રડવું ,રુઠવું , મનાવું, ઝગડવું , ઝિદ કરવી.....
એની નાના બાળકો જેવી હરકતો કરવી આ બધું આ શહેર માં તો થયું હતું .અને હું બસ એને જોયા કરતો જાણે કોઈ બાળક જાદુ જોઈ રહ્યું હોય જાણે કોઈ બાળક ને એનું સૌથી પ્રિય વસ્તુ મળી ગઈ હોય એમ....
કેટકેટલું ફર્યા છીએ અમે આ શહેર માં , કેટલી યાદો જોડાયેલી છે અમારી આ શહેર માં , કેટલા પગલાં છોડ્યા છે આ શહેર માં ..
બધી જગ્યાએ અમે સાથે જ હોઈએ કોલેજ માં, ગાર્ડન માં, મૂવી જોવા થિયેટર માં ,કેન્ટીન માં, મંદિર માં ,બાઈક પર બસ માં બધે અમે સાથે જ હોઈએ કેટલી બધી યાદો જોડાયેલી છે આ શહેર થી ...
આ શહેર ની બધી જગ્યાઓ પર અમારી યાદો રહેલી છે ...ભલે એ શેરિયો માં , ગલિયો માં , કેન્ટીન માં , થીયેટર માં , કોલેજ માં , ગાર્ડન માં , મંદિર માં હોય કે ભલે પછી બાઈક-એકટીવા ની દોડ માં હોય બધી જગ્યાઓ પર અમારા પગલાં રહી ગયા છે .....અને આ પગલાં હંમેશા માટે યાદગાર બનીને રહીગયા છે ,આ શહેર માં અને અમારા દિલો માં.
હું એને અક્સર કહેતો આ શહેર થી થોડે દૂર એક મંદિર આવેલું છે ..ત્યાં જઈ છુપાઈ ને લગન કરી લેશુ. અને જવાબ માં એ નાનું એવું સ્મિત આપીને કહેતી પાગલ છે તું અને હું કહેતો બસ તારા માટે...એને મારા મુખે થી આ સાંભળવું ગમતું .....એટલે નાની નાની વાતો માં પાગલ કેવાની એની આદત બની ગઈ હતી અને મારુ બસ તારા માટે કેવાની .....
અમારા વચ્ચે બધું સારું ચાલતું હતું ...પ્રેમ એકદમ સરળ ભાવ હોય છે જયારે એ બે લોકો વચ્ચે રહે.. પણ જયારે એ સમાજ સાથે જોડાય છે ત્યારે ઘણો જ કઠિન ભાવ બની જાય છે ..સમાજ વચ્ચે પ્રેમ ને ટકાવી રાખવો ઘણો અઘરો હોય છે..અને અમારો પ્રેમ પણ સમાજ સાથે જોડાવા લાગ્યો હતો ..અને સંજોગો સર્જાતા ગયા...
ધીરે ધીરે સંજોગો જ એવા બનતા ગયા કે એના દિલ માં મારી જગ્યા ઓછી થતી ગઈ ..એની પ્ર્રાયોરીટી લિસ્ટ માંથી હું ઘટતો ગયો ...જયારે મારી પ્ર્રાયોરીટી માં હંમેશા થી એ જ પહેલા હતી ........
હું ઈચ્છતો કે એનું બધું ધ્યાન બધી લાગણીઓ બધો પ્રેમ મને આપે...પણ એની લાગણીઓ વહેંચાયેલી હતી... એની જવાબદારીઓ, રિશ્તાઓ , પરિવાર એ બધા માં વચ્ચે એનું ધ્યાન જ મારા તરફ આવતું ઓછું થતું જતું હતું ....અને હું દૂર થતા જોઈ રહેતો ખુદ ને!!!!!
ત્યારે એના વગર દિલ માં એક અજીબ ખાલીપણું લાગવા લાગ્યું હતું ...ખાલીપણું વધુ ને વધુ ઊંડે જતું હતું ..એ સમય નકી કર્યું હતું એની થોડી ઘણી જે લાગણી મળતી એના થી એ ખાલીપણું ભરવાનું ....પણ એ શક્ય નહોતું ક્યારેય નહિ... એના દૂર જવાના અહેસાસ કરવા માત્ર થી હું એ ખાલીપણું ખોતર્યાં કરતો હતો...
ધીરે ધીરે મને સમજવા લાગ્યું કે આ બધા બંધનો , સંબંધો વચ્ચે એ જેને દિલ ફાડીને ને પ્રેમ કરી શકે ...ચાહી શકે ..એ કેટેગરી માં હું ક્યાંય બંધબેસતો નથી...
કેમ કે એના બંધનો એનો પરિવાર સંબંધો એ બધા વચ્ચે યકીનન એના દિલ માં મારી જગ્યા રહી જ નોતી .. .. અને એની લાગણી પ્રેમ ધ્યાન બધું મારા તરફ રહે એવું શક્ય પણ નોતું.....જયારે હું ઈચ્છતો કે એ જેમ મારા માટે છે હું પણ એના માટે એ જ હોવું ..પણ હવે એ સંભવ નોતું ....
એટલા માટે મેં મારી કલ્પનાઓ ની એક નવી દુનિયા બનાવી લીધી....એવી દુનિયા કે જ્યાં ફક્ત એજ થાય જે હું ચાહું છું ... હું ચાહું ત્યારે એ મારા પાસે મારા સાથે હોય છે .... હસું છું ,રડું છું, ખુદ થી વાતો કરું એનાથી અનહદ પ્રેમ કરું... અને એને સ્પર્શ કરું એને ગળે મળું એનું નાનું એવું ચુંબન અને એની બાહો માં જઈને બધા દુઃખ ભૂલી જાઉં છું ...આવી દુનિયા !!!!
અને આ બધું દિલ માં લઇ બધી યાદો દિલ માં સાચવી એને કહ્યા વગર જ... જો એને કહત તો એ મારી શંકા ને nagativity નું નામ આપત...મને સમજાવ્યા કરવાની એની આદત અને મારી સહન ના કરવાની શક્તિ .. આ બધા વચ્ચે અમારો પ્રેમ દમ તોડી જાય એના પહેલા જ ...એને કહ્યા વગર જ આ શહેર છોડી દીધું ..
મારુ શહેર એને આપી અને એને શહેર અને યાદો ના હવાલે કરીને ...
એનાથી અને આ શહેર થી દૂર નીકળી પડ્યો જિંદગી ના અજાણ્યા સફર પર......
મારુ શહેર એને પુરી રીતે અપનાવી ચૂક્યું હતું અને મારુ શહેર એનું થઇ ગયું હંમેશા માટે !!!
